İnsanlar MÖ 3000 yılında yaşadıkları mekanlarda ve kullandıkları eşyalarda çiniyi kullanmaya başlamışlardır.

İslam alemi ise MS 9. yy da çini kullanmaya başlamıştır.

1071 Malazgirt zaferinden sonra Anadolu Çininin merkezi olmuştur.

Anadolu'da çininin tarihi VIII.yüzyıl Uygur sanatına kadar uzanır. İdikut ve Karahoçu'da yapılan kazılarda tapınakların zemin döşemelerinin mavi ve gri sırlı tuğlalarla kaplı olduğu ortaya çıkarılmıştır XI.yüzyıl Gazne kazılarında bulunan çeşitli sırlı çini parçalarda da Uygur çinilerine benzer özellikler gözlenir Tuğla sırlama yönetimini Türklerin bildiklerini günümüze ulaşan toprak kökenli sırlı kaplardan anlamaktayız. Çiniye Türkistan'da "kâşı" denmekteydi.

Türk mimarlığında çininin bezeme düzeni içinde mimarlığa bağlı olarak kullanılışı, İran Büyük Selçukluları ile başlar.

Damgan Mescid-i Cuma'sı minarelerindeki kabartma kufi yazılar gerçek anlamda ilk örnekler arasındadır. Çininin mimarlıkta yoğun biçimde kullanılması ve gelişmesi XIII.yüzyıl sonlarına rastlar.

Daha sonra Anadolu Selçuklular ile çok yaygın kullanılmış ,Osmanlı Döneminde gelişerek günümüze kadar mimarimizde özel bir yeri olmuştur.